SCHRIKKEN
Door het brug-ongeluk bij Alphen aan den Rijn moest het schip een andere route naar Amsterdam varen, met lagere bruggen. Om die reden moesten de topmasten eraf.
Wat ik als geestelijk vader van het schip niet kan begrijpen, is dat de masten na het passeren van de bruggen niet teruggeplaatst zijn. Daar is toch een speciaal klap-systeem voor aangebracht.
De schipper meld dat de havenmeester in Amsterdam het schip aanvankelijk weg stuurde. Dat zegt toch al genoeg en kan mijn onbegrip toch niet als vreemd aangemerkt worden.
Dit alles doet niets af aan de waardering die ik heb voor de bemanning die vaak vrije dagen opnemen om dit soort activiteiten en ook het onderhoud van het schip mogelijk te maken. Zonder hun inzet had de Prince Admirael nooit 36 jaar lang in de vaart gehouden kunnen worden. Ik weet als geen ander hoe het is om je in te zetten voor de 1 aprilvereniging, om zodoende 't Brieltje onder de aandacht te brengen.Toch zal mij wel weer verweten worden een ouwe zeur te zijn. Maar zolang ik leef zal ik - als daar reden toe is - mijn ongenoegen onderbouwd kenbaar maken als dat nodig is. Ik meen daar als ontwerper, één van de initiatiefnemers en bouwer, het volste recht toe te hebben. Het gaat mij aan het hart en doet mij zeer wanneer mijn creatie, en het werk van de 16 vrijwilligers een verkeerde uitstraling krijgt.
Het kan toch niet zo zijn dat ik de enige ben die geschrokken is van de Prince Admirael met halve masten?
Rens
Geen opmerkingen:
Een reactie posten